با سلام
امروز نیز با یکی از پر حاشیه ترین موضوعات روز دانشگاهی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات و امنیت شبکه در خدمت شما هستیم .در این مقاله ما به طور خلاصه به آشنایی در باره یکی از حملات رایج به نام حمله دی داس خواهیم پرداخت. امروزه مقوله امنیت و شاخه های آن در فضای وب به امری حیاتی و همه گیر تبدیل شده است، مخصوصا برای صاحبان سایت ها و مهم تر از آن برای مدیران سرورهای وب، چرا که آسیب پذیری و ضعف امنیتی به عنوان عاملی بازدارنده در مسیر پیشرفت و توسعه اهدافشان در وب است، بعضا شاهد هستیم که افراد مختلف با انگیزه های متفاوت اقدام به هک و ایجاد اختلال در سایت ها و سرورها و در نتیجه باعث از دسترس خارج شدن و یا در حالتی پیشرفته تر از کنترل خارج شدن آنها می شوند، این افراد برای رسیدن به مقاصدشان از شیوه های متفاوتی استفاده می کنند که البته بسته به میزان هوشمندی مدیران سرور و رعایت نکات امنیتی در سیستم های مدیریت محتوا، خیلی از این روش ها به راحتی قابل پیشگیری است؛ اما آنچه در این مطلب قصد داریم به آن بپردازیم، آشنا کردن شما با نوعی از ایجاد اختلال در وب موسوم به حمله های DDOS یا distributed denial of service attack است که بیشترین شیوع را دارد.
همان طور که می دانید حمله دیداس – به انگلیسی DDoS مخفف کلمه (distributed denial of service) به زبان ساده یعنی سرازیر کردن تقاضای به یک سرور و استفاده بیش از حد از منابع (پردازنده، پایگاه داده، پهنای باند، حافظه و…) به طوری که سرویس دهی عادی آن به کاربرانش دچار اختلال شده یا از دسترس خارج شود. (به دلیل حجم بالای پردازش یا به اصطلاح overload شدن عملیات های سرور)، در این نوع حمله ها در یک لحظه یا در طی یک زمان به صورت مداوم از طریق کامپیوترهای مختلف که ممکن است خواسته یا حتی ناخواسته مورد استفاده قرار گرفته باشند، به یک سرور (با آی پی مشخص) درخواست دریافت اطلاعات ارسال می شود و موجب از دسترس خارج شدن سرور یا به اصطلاح Down شدن سرور می شود. در سال های اخیر هکرهای کلاه سیاه سایت های بسیاری از جمله سایت های کشور عربستان را با همین روش مورد حمله قرار دادند و موجب خسارت های فراوان به صاحبین مشاغل دولتی و غیر دولتی شدند.
این شیوه هک به ۵ نوع مهم و کلی دسته بندی می شوند. البته ممکن است شیوه های دسته بندی دیگری هم به صورت جزئی تر و یا با تعداد بیشتری برای حملات دیداس در مقالات راهنما استفاده شوند.
حمله سر ریز بافر زمانی رخ می دهد که میزان اطلاعات نوشته شده در بافر بیش از میزان پیش بینی شده برای آن در مموری سیستم باشد. حمله کننده می تواند دیتای کنترل کننده مسیر اجرای برنامه را بازنویسی کرده و با سرقت و در دست گرفتن کنترل برنامه کدهای برنامه دلخواه خود را به جای پروسه های سرور به اجرا در آورد.
حمله کننده درخواست های TCP SYN جعلی برای سرور قربانی ارسال می کند. سرور تمامی منابع را به کار می گیرد تا درخواست های دریافتی پاسخ دهد. اما مشکل اینجا است که درخواست دهنده ها قلابی هستند! هر پاسخ تا تایید توسط درخواست دهنده به صورت یک اتصال نیمه باز بر روی سرور باقی می ماند. سرور در پاسخ یک بسته TCP/SYN-ACK برای درخواست دهنده ارسال می کند و منتظر پاسخ از آدرس فرستنده می ماند. به هر حال به دلیل عدم وجود فرستنده واقعی، هیچ گاه پاسخی برنمی گردد. و کم کم اتصالات نیمه باز تمام اتصالات ممکن سرور را می مکند و اشباع می کنند. پس سرور از پاسخ گویی به دیگر کاربران معمول خود باز می ماند.
در تمامی قرن بیستم این شیوه یکی از مشهورترین حملات DoS بود. اما امروزه به طور کلی بلوکه شده و جلوی آن گرفته شده است. حمله کننده به عمد یک پاکت یا بسته IP بزرگتر از ۶۵۵۳۶ بایت را که توسط پروتکل IP مجاز شناخته می شود ارسال می کرد. در این پروتکل فایل در مبدا به بسته های اطلاعاتی خرد شده و پس از ارسال به کامپیوتر مقصد، بسته های اطلاعاتی در مقصد سر هم شده و بر روی کامپیوتر مقصد فایل دوباره ساخته می شود. اما سیستم عامل مقصد از عهده سر هم کردن پاکت های اطلاعاتی با اندازه بزرگتر از استاندارد که حمله کننده به صورت عمدی ساخته و ارسال کرده بود، بر نمی آمد و قفل می کرد، ری استارت می شد یا حتی به راحتی کرش می کرد.
این حمله شیوه ای برای ایجاد یک ترافیک معنی دار و آزار دهنده بر روی شبکه کامپیوتری قربانی است. در این شیوه حمله کننده سیستم قربانی را با ارسال پیام های Ping قلابی غرق می کند.
در این روش، جانی تعداد بسیار زیادی ترافیک ICMP echo یا همان پینگ تولید می کند و آنها را از منابع ناشناس و قلابی به سمت هاست قربانی ارسال می کند. نتیجه هم تعداد فراوانی پاسخ پینگ است که باعث نابودی سیستم قربانی می شود.
حملات DrDoS که مخفف عبارت Distributed Reflection Denial of Service و به معنی حملات انسداد سرویس توزیعشدهی بازتابی می باشد و هدف از این حمله از کار انداختن سیستم های متصل به یک شبکه و یا حتی خود آن شبکه می باشد!DrDoS یکی از زیر شاخه های حملات DDoS می باشد.
این حمله شامل ارسال قطعات پاکت های اطلاعاتی روی هم افتاده ای است که بزرگ تر از اندازه معمول هستند اما کاملا انباشته نشده اند. این بسته های ناقص الخلقه در سیستم عامل های مختلف به دلیل باگ های موجود در کد های دوباره سازی بسته های اطلاعاتی مرتبط با پروتکل TCP/IP، باعث کرش کردن سیستم می شوند.
امیدواریم این مقاله شروعی بسیار خوب و مفیر برای ادامه تحقیقا شما عزیزان در این زمینه باشد 🙂